Skierowany do uczestników Zjazdu, odczytany na Mszy św.

Początek Gimnazjum łączy się ze szczególnym czasem naszej historii, gdy Polska cieszyła się odzyskaną wolnością i budowała znakomity system oświaty, szkolnictwo, które kształtowało człowieka całkowitego w jego uzdolnieniach, talentach i osobowych darach ,oraz możliwościach. Pamiętny rok 1921, po Bitwie Warszawskiej, po „Cudzie nad Wisłą” obfitował entuzjazmem budowania własnego, suwerennego Kraju i państwa, umacniania społeczeństwa na poziomie tej organizacji i tożsamości, które nazywamy narodem.

„Zan” kształtował przez wszystkie lata liczne pokolenia, które udowodniły swym życiem, że wpajane ideały nie były płonne, lecz wcielały się w realizację dorobku życiowego na wszystkich polach działalności zawodowej i społecznej tak w czasie wojny jak i pokoju.

Każda szkoła ma swój etos, atmosferę i niepowtarzalną biografię ; tworzymy je nadal i przekazujemy młodszym. Jesteśmy też przekonani, że budynek naszej Szkoły istniejący od 1930 roku, to swoisty genius loci i zabytek międzywojennej, wówczas nowoczesnej i funkcjonalnej architektury, który należy pielęgnować i rozbudować, a nie niszczyć.

Nasza Szkoła kształciła i ciało i ducha swoich wychowanków. Uczyła nas, że Bóg, Honor i Ojczyzna, to nie slogany i puste słowa, ale najwyższe cele i kierunki zaangażowania nadające naszemu życiu cechy szlachectwa, a więc bezinteresownych działań. W tym duchu przekazuję moje najlepsze życzenia Zjazdowi Absolwentów, prosząc Pana Wieków, by wszystkich objął swą opieką, umocnił, Łaską przepełnił i nasycił radością : Gaudeamus in Deo, quoniam Bonus est !