.DO ZOSI
Świat nie skusił Cię mirażem łatwej sławy,
Przy wartościach swoich stałaś nieugięta
Choć los przyniósł więcej troski, niż zabawy
Gdy traciłaś szanse, prawdomówność była święta
Odeszłaś, wspomnieniem spotykam się z Tobą
Widzę Twoją postać, słyszę głos kochany
Żal i szkoda, że Cię nie ma, Ty byłaś osobą
Nieprzeciętną,
w Twoich książkach, w Twoich tekstach
zawsze będziesz z nami

30 sierpnia 2013 roku zmarła Zofia Chmura, moja starsza siostra, absolwentka z 1945 roku Liceum im. Tomasza Zana w Pruszkowie, Szkoły, która wychowała przedstawicieli kilku pokoleń w naszej rodzinie.

Atmosfera naszego rodzinnego domu, jaką w dużej mierze tworzył nasz Ojciec, Aleksander – były legionista, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w 1920roku, działacz ruchu oporu w czasie okupacji niemieckiej – sprawiła, że memu rodzeństwu i mnie sprawy Polski nie były i nie są obojętne do dziś.

Zosia, najstarsza z dzieci moich rodziców, w 1942 roku złożyła przysięgę w tajnej organizacji harcerskiej „Szare Szeregi”, która tworzyła przedmurze Armii Krajowej. Działała w Pruszkowskim Hufcu „Zielony Dąb”, w Drużynie „Jarzębiny”. Do końca życie była czynnym członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej pod pseudonimem „Maria”. Po skończeniu wojny studiowała na Akademii Nauk Społecznych i Politycznych na Wydziale Społecznym.

Wiele lat przepracowała w Wydawnictwach Handlu Zagranicznego w Warszawie jako redaktor. Całe życie nie rozstawała się z pisaniem i robiła to z przyjemnością, bo było ono Jej życiowym hobby. Jest autorką kilku książek dla dzieci, licznych artykułów historyczno- politycznych, jakie zostały opublikowane w wydawnictwach Kręgu Stowarzyszenia Szarych Szeregów w Pruszkowie, w Zeszytach Historycznych Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Warszawie, w Przeglądzie Pruszkowskim wydawanym przez PTK-N, którego była współredaktorem.

Przez wiele lat pełniła funkcję sekretarza Zarządu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Warszawa – Powiat. Uczestniczyła w opracowaniu Wielkiej Encyklopedii Powstania Warszawskiego , a także książki Jacka Sawickiego „Obroża w konspiracji i Powstaniu Warszawskim ” . Jest współautorem książek : „Trwaliśmy przy Tobie Warszawo” – – opisującej historię konspiracji walki VI Rejonu AK „Helenów” i albumu „Miejsca pamięci w Pruszkowie”. Redagowała książkę Zdzisława Zaborskiego „Durchgangslager 121 – niemiecka zbrodnia specjalna”. Samodzielnie napisała książkę „Orliki” o historii pruszkowskiego plutonu AK , także Jej autorstwa są „Wspomnienia internowanego na Ural Tadeusz Bobrowskiego” – działacza Polski Podziemnej.

Została odznaczona : Krzyżem Armii Krajowej
Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi
Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci
Medalem Pro Memoria

Pracowite swoje życie przeżyła Zosia uczciwie, pełna nadziei, że przecież prawda kiedyś musi zwyciężyć – oby nie myliła się ! Odeszła, bo taka jest kolej rzeczy. dla mnie, dla mojego brata Tadeusza odeszła z Nią część rodzinnego domu, część serdecznych wspomnień historii naszej rodziny, którą pamiętała w najdrobniejszych szczegółach i opowiadała młodszemu rodzeństwu. Szkoda Cię Zosiu , trudno mi wypełnić pustkę po Tobie, mogłaś jeszcze pobyć z nami.

– Barbara