18 stycznia 2012 roku odszedł od nas Euzebiusz Kiełkiewicz, absolwent naszego Liceum, prezydent Pruszkowa w latach osiemdziesiątych minionego stulecia. Pamiętam Zebka z czasów szkolnych – zdawaliśmy maturę w tym samym, 1953 roku, On był w klasie „francuskiej”, ja w „łacińskiej”. Wysoki, przystojny, uśmiechnięty i życzliwy, był duszą towarzystwa. Stanowił obiekt westchnień wielu Koleżanek, ale wybrał tę jedyną z mojej klasy, Krysię Płodzikówną. Stworzyli dobraną parę małżeńską, dochowali się syna Pawła, dwóch wnuczek.
Upływ czasu, wydarzenia dorosłego życia, zacierają szczegóły i wielu sytuacji ze szkolnych czasów nie pamiętam. Wiem, że Zebek brał czynny udział w życiu Szkoły, uczestniczył w zawodach sportowych Liceum Zana, występował w przedstawieniach szkolnych. Ukończył Politechnikę Warszawską, wiele lat pracował w Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego „Orgmasz” w Warszawie jako główny specjalista, wykładał w Ośrodkach Doskonalenia Kadr Kierowniczych w Polsce, a także dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniami w Czechosłowacji, Rumunii, Bułgarii, na Węgrzech. Wydał szereg publikacji z dziedziny nauk technicznych.

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych minionego wieku wyjechał do Zairu (obecnie Republiki Demokratycznej Konga), gdzie przez dziesięć lat wykładał na Uniwersytecie Narodowym w Kinshasie.

W latach dziewięćdziesiątych, wrócił do Polski, zaangażował się w pracę społeczną na rzecz rodzinnego Pruszkowa . Jako radny był przewodniczącym Rady Miejskiej, później został wybrany na urząd prezydenta miasta, który sprawował do końca 1989 roku, po czym ponownie piastował mandat radnego. Swoją społecznikowską pasją „zaraził” też żonę , Krystynę, która także była radną naszego Grodu.

Euzebiusz, jako prezydent wiele dobrego zrobił dla miasta, dla pruszkowiaków. Życzliwy dla ludzi, chętnie pomagał potrzebującym. Zdarzało się, że swoje pieniężne nagrody przekazywał niżej uposażonym pracownikom Urzędu Miasta.

Za Jego prezydentury w miejsce straszącego przy wjeździe do Pruszkowa wraku zaplanowanego przed laty i nigdy nie skończonego krytego lodowiska, powstała nowoczesna Hala Sportowa „Znicz”, wyposażona w infrastrukturę umożliwiającą organizację zawodów sportowych w różnych dyscyplinach na skalę międzynarodową. „Znicz” był uważany w tamtych czasach za największy , kryty obiekt sportowy zachodniej części regionu.

Wiele czasu i osobistego zaangażowania ze strony prezydenta wymagała też budowa i otwarcie Ośrodka Zdrowia przy ul. Helenowskiej w Pruszkowie i w jego sąsiedztwie Urzędu Poczty Polskiej. Oba te obiekty w dużym stopniu ułatwiły życie mieszkańcom wielotysięcznego Osiedla Staszica. Prezydent Euzebiusz Kiełkiewicz zainicjował w Pruszkowie Towarzystwo Budownictwa Społecznego, które przez remont starych, a także budowanie nowych domów zwiększa możliwość korzystania z mieszkań komunalnych gorzej uposażonym pruszkowiakom. Towarzystwo to działa do dziś.

Na jedną kadencję włodarza miasta to nie mało, dostrzegamy to my, absolwenci Zana i choć już nie ma Zebka wśród nas, to będzie długo żył w naszej pamięci jako człowiek nieprzeciętny, wartościowy. Trudno nam pogodzić się z Jego odejściem, bo ludzi uczciwych i dobrych nie spotyka się często, tym większa szkoda i żal.